Íslandsmeistarar 2009 / National Champions 2009

Íslandsmótið 2009, úrslitaleikur
National Championship, gold medal game

Leikmenn/Players: 1. Haraldur, 2. Jens, 3. Ólafur, 4. Jón Ingi.

Mammútar				4		4	8
Víkingar	1	2	1		1		5

Eftir að hafa unnið alla sjö leikina í undankeppninni og svo tvo leiki í úrslitakeppninni og fara þannig taplausir inn í úrslitaleikinn vissu Mammútar auðvitað að með hverjum sigurleik styttist í tapleikinn. Víkingar enduðu í fjórða sæti í undankeppninni, rétt misstu af bronsinu þar með lokasteini í lokaleiknum. Pressan var því væntanlega minni á þeim, liðið þegar búið að vinna sig upp um að minnsta kosti tvö sæti frá undankeppninni. En þessi lið léku einnig til úrslita í fyrra, Víkingar nú með einn nýjan mann og Mammútar með þrjá nýja menn. Pressan var því á Víkingum að því leyti að þeir vildu örugglega hefna tapsins frá árinu á undan.

Ekki er gott að segja hvort taugaóstyrkur og spenna hafði slæm áhrif á leik Mammúta en fyrri hluti leiksins var þeim ekki hagstæður. Margir steinar fóru aðeins of stutt, aðeins of langt eða rétt framhjá settu marki. Á meðan spiluðu Víkingar gríðarlega vel og hittu allt sem þeir vildu hitta. Víkingar stálu einum steini í fyrstu umferðinni og tveimur í annarri. Í þriðju umferð áttu Mammútar möguleika á að svara fyrir sig með einu stigi en mistök við sópun urðu til þess að steinninn fór nokkrum sentímetrum of stutt og Víkingar skoruðu einn stein.

Þegar leikurinn var hálfnaður var staðan því orðin 0-4 Víkingum í vil og ekki laust við að færi um Mammúta. En hafi einhver haldið að þeir myndu gefast upp við mótlætið þá hafði sá hinn sami rangt fyrir sér. Í fjórðu umferðinni gekk allt upp hjá Mammútum og í lokin voru þeir með þrjá steina, lokasteinn Víkinga lenti í varnarsteini og fékk fyrirliði Mammúta því nokkuð auðvelt tækifæri til að bæta fjórða steininum við. Það gerði hann auðvitað af stakri rósemi og Mammútar þar með búnir að jafna leikinn 4-4.

Í fimmtu umferðinni gerðu Mammútar sig líklega til að skora 2 steina en fyrirliða Víkinga tókst að leggja stein inn á miðjuna með sínu lokaskoti. Víkingar fóru því í lokaumferðina með eins steins forskot, 4-5. En Mammútar áttu síðasta stein í lokaumferðinni þar sem Víkingar höfðu unnið fimmtu umferðina.

Sjötta umferðin spilaðist Mammútum í hag og náðu þeir að raða inn steinum og verja þá nokkuð vel. Þegar kom að lokasteini Víkinga lágu Mammútar með þrjá steina inni og varnarsteina fyrir framan. Mammútar virtust vera með pálmann í höndunum því það voru ekki margir möguleikar fyrir Víkinga að skora stig í þessari stöðu, eða í versta falli að minnka skor Mammúta niður í einn stein og knýja þannig fram aukaumferð. Steinn frá Mammútum sat á miðpunktinum og en steinn frá Víkingum á miðlínunni utan við hring. Fyrirliði Víkinga þurfti að ná að skjóta í sinn stein og koma honum þráðbeint áfram, um það bil þrjá metra, í skorstein Mammúta þannig að steinn Víkinga stöðvaðist til að gefa stigið, í stað þess að rúlla burt eins og stundum gerist ef ekki er hitt alveg beint á steinana. Það tókst og nú eygðu Víkingar von um að hirða titilinn af Mammútum. Eftir nokkra umræðu á meðal liðsmanna Mammúta var ákveðið að skjóta í eigin stein sem var fyrir utan hægra megin og senda hann áfram í skorstein Víkinga. Spennan var mikil fyrir þetta lokaskot og áhorfendur bókstaflega héldu niðri í sér andanum. Fyrirliði Mammúta sendi steininn af stað, nokkuð fastan en sóparar þurftu að taka á og sópa alla leiðina til að halda stefnunni. Steinninn hitti nákvæmlega rétt í steininn sem skjóta átti inn og sá steinn fór beint í skotstein Víkinganna og sendi hann burt. Þar með var ljóst að Mammútar skoruðu 4 stig í lokaumferðinni og unnu leikinn 8-5.

Mammútar hafa stundum haft á orði að þeir spili fyrir áhorfendur. Óhætt er að segja að þeir fjölmörgu áhorfendur (ættingjar og annað krullufólk) sem mættu í Skautahöllina á laugardagskvöldið hafi skemmt sér ágætlega því leikurinn bauð upp á falleg skot, spennu, óvæntan viðsnúning og dramatískan endi.

Og það er æðisleg tilfinning að vera Íslandsmeistari.

Svo skemmtilega vill til að lokaskot Mammúta náðist á myndband á litla stafræna myndavél - myndbandið verður vonandi sett hér inn síðar í kvöld.

= = =

After winning all seven games of the round robin and both games in the final so far and thus going unbeaten to the gold medal game, the Mammoths knew that with every win, the loss was getting closer. Their opponents, Víkingar, ended number four in the round robin and narrowly missed the bronze there by the last stone of the last game. They probably felt less pressure, having already gone from 4th place to top two. Those teams also played the gold medal game for the National Championship last year, Víkingar now with one new player and the Mammoths with three new players. So, having lost the gold medal game last year, that's probably where they felt their pressure from, wanting a revenge from last yeard defeat.

Maybe the pressure resulted in bad nerves and tension, maybe not, but the Mammoths were not doing what they set out to to in the beginning. Stones went a little bit to short, a little bit too long or a little bit out of the way. The opponents stole 1 in the first end adn 2 in the second. In the third, The Mammoths were forced to draw for one but a sweeping error resulted in the stone coming just a few inches short and Víkingar stole one.

In Iceland, games are commonly only 6 ends so when this game was half way through, the Mammoths were down 0-4. They were getting a bit worried that their only loss in the tournament would be in the most important game. But, if someone thought that the Mammoths would give up, they were wrong. After deciding not to be victims of bad luck and just setting out to win the game. When the last ston from Víkingar hit a guard, the Mammoths had an open draw to the 8-foot to score four, and that's what they did. They tied the game, 4-4, with only two ends to go. They set up the fifth end and looked like they would steal 2 but the opponent's skip made a perfect draw to the button for one. So Mammoths were trailing by one going home with hammer.

The last end started out in favour for the Mammoths and after some missed shots from their opponents, the Mammots were lying 3 and reasonably well guarded. The only chance for their opponent's skip was to do a take-out by making a rather long raise. Well, that's what he did and all of a sudden the Víkingar seemed to have the game back in their hands. One stone left for the Mammoths and it was for life or death. The in-turn draw was difficult because of the ice conditions and might also only give 1 stone, just to force an extra end without hammer. A better shot was to go for the out-turn, raise a stone that was very close to the house and take out the shot stone. The skip threw a fast stone but the sweepers really had to use their muscles to keep line - and the shot was perfect. As the Mammoths watched their opponen'ts shotstone leave the house rather rapidly after being hit with a raised stone, the reality hit them: This was it, they won the game and defended the National Championship title.

The Mamoths always have fun playing their games and sometimes they say: We play for the audience. So, when audience finally shows up, they better make it worth while. And it sure was. When it looked like they were losing, they came back, alomost lost the game "again" but finished it off with the very last ston of the final end. The game offered some nice shotmaking for the audience, turnarounds, excitement and a dramatic end.

And even though Iceland is a small country with only 8 teams participating in the National championship, all from the same club, it is still a great feeling to win the championship.

Some of the audience had their digital cameras with them and managed to videotape the final shot. Viedo will be uploaded later tonight.